Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Duo Reges: constructio interrete. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Respondeat totidem verbis.: Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.
Murenam te accusante defenderem.: Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Bork: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Bork: Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Lege laudationes, Torquate, non eorum, qui sunt ab Homero laudati, non Cyri, non Agesilai, non Aristidi aut Themistocli, non Philippi aut Alexandri, lege nostrorum hominum, lege vestrae familiae;

Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta.
Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.
Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit?

Quo modo igitur, inquies, verum esse poterit omnia referri
ad summum bonum, si amicítiae, si propinquitates, si
reliqua externa summo bono non continentur?

Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate
transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;
Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?
Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate.
Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. De vacuitate doloris eadem sententia erit. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Certe non potest. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse?