Graccho, eius fere, aequalí?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Duo Reges: constructio interrete. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem.

Quid Zeno?: In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?
Bork: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
Bork: Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
Si longus, levis.: Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Quid enim possumus hoc agere divinius? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Ut aliquid scire se gaudeant? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Erat enim res aperta.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse, dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Velut ego nunc moveor. Nunc de hominis summo bono quaeritur; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.

At enim, quem ad modum tute dicebas, negat Epicurus
diuturnitatem quidem temporis ad beate vivendum aliquid
afferre, nec minorem voluptatem percipi in brevitate
temporis, quam si illa sit sempiterna.

Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit
quid iis faciendum sit aut non faciendum?