Efficiens dici potest.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.
Proclivi currit oratio.
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia
tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Erat enim Polemonis.

Erat enim res aperta.: Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Bork: Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Bork: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Audeo dicere, inquit.: Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Quod vestri non item.: Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Duo Reges: constructio interrete. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Maximus dolor, inquit, brevis est. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.