Tum ille: Ain tandem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Duo Reges: constructio interrete. Equidem e Cn. Haeret in salebra. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Pollicetur certe.: Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Haec dicuntur inconstantissime.: Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Bork: Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.
Quare conare, quaeso.: Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus.
Quid adiuvas?: Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo
disputatio ducitur.

Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?

Hanc in motu voluptatem -sic enim has suaves et quasi dulces voluptates appellat-interdum ita extenuat, ut M.

Quae cum dixisset, finem ille.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Nunc agendum est subtilius.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quae ista amicitia est? Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Recte dicis; Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nam ante Aristippus, et ille melius.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Si longus, levis dictata sunt.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.

Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Non est igitur voluptas bonum.
Facillimum id quidem est, inquam.