Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eiusdem modi? Duo Reges: constructio interrete. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quam si explicavisset, non tam haesitaret. Sed potestne rerum maior esse dissensio? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Bork: Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Bork: Age sane, inquam.
Quonam, inquit, modo?: An eiusdem modi?
Scrupulum, inquam, abeunti;: Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Recte, inquit, intellegis. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Nam ista vestra: Si gravis, brevis; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;
Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.
Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia.
Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum
est, nunc quidem hactenus;

Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non
probare?

Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Inde sermone vario [redacted] illa a Dipylo stadia confecimus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? At hoc in eo M. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.