Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Duo Reges: constructio interrete. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est.
Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.
Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset.
Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad voluptatem conquiruntur?
Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.
Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Negare non possum.: Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Bork: Duo enim genera quae erant, fecit tria.
Quonam modo?: Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.
Si longus, levis;: Ut pulsi recurrant?

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Utrum enim sit voluptas in iis rebus, quas primas secundum naturam esse diximus, necne sit ad id, quod agimus, nihil interest.

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter
cenare, qui libenter, non continuo bene.

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque
diligunt.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.