Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Non est igitur summum malum dolor. ALIO MODO. Duo Reges: constructio interrete. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Nemo est igitur, quin hanc affectionem animi probet atque
laudet, qua non modo utilitas nulla quaeritur, sed contra
utilitatem etiam conservatur fides.

Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant,
tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum
naturam sint, reiecturumque contraria.

Haec videlicet est correctio philosophiae veteris et emendatio, quae omnino aditum habere nullum potest in urbem, in forum, in curiam.

Bork: Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.
Bork: Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?
Bork: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Optime, inquam.: Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur;
Tu quidem reddes;: Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
Bork: Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.
Ita multa dicunt, quae vix intellegam.
Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Sint modo partes vitae beatae. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?