Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Suo genere perveniant ad extremum; Ut pulsi recurrant? Duo Reges: constructio interrete. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Est enim perspicuum nullam artem ipsam in se versari, sed esse aliud artem ipsam, aliud quod propositum sit arti.

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Et quidem, inquit, vehementer errat;

Poterat autem inpune;: Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat.
Bork: Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Qui convenit?: Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.
Bork: Bonum liberi: misera orbitas.
Immo alio genere;: At, si voluptas esset bonum, desideraret.
Bork: Idemne, quod iucunde?

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea
translatum ad philosophos nostros esset.

Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum
coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere?

Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Bork Ad eos igitur converte te, quaeso. Pauca mutat vel plura sane; Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?