Sin aliud quid voles, postea.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Duo Reges: constructio interrete. Sed hoc sane concedamus. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Pungunt quasi aculeis interrogatiunculis angustis, quibus
etiam qui assentiuntur nihil commutantur animo et idem
abeunt, qui venerant.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.
[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.

Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Quid de Platone aut de Democrito loquar?

At vero facere omnia, ut adipiscamur, quae secundum naturam sint, etiam si ea non assequamur, id esse et honestum et solum per se expetendum et solum bonum Stoici dicunt.

Quid de Pythagora?

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sed residamus, inquit, si placet. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Cur id non ita fit? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Immo videri fortasse.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Cur id non ita fit? Quis istud possit, inquit, negare? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Bork: Beatus sibi videtur esse moriens.
Bork: Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Falli igitur possumus.: At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Quonam, inquit, modo?: Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos?
Sed videbimus.: Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Bork: Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.